Dovenetel
Luisterverhaal
Ik kwam erachter dat de dovenetel en de brandnetel familie van elkaar zijn. Een soort oom en tante. Echt heel raar vond ik dat. De een is gemeen en prikt, de ander is lief en zoet. De dovenetel heeft maagdelijk witte bloemenkransjes om haar top. Zachtjes trek ik één voor één de bloemen uit de groene kelkjes. Ik moet voorzichtig zijn anders scheurt hij. Met een klein schokje komt de uitgekozen bloem los. Ik zuig de honing uit het tuitje. Hmmm, lekker dat sprankje zoet.
Een brandnetel daarentegen moet je juist niet aanraken want “au die prikt”. Wanneer ik mij dan toch geprikt heb aan zo’n arrogante brandnetel gebruik ik een blad van de dovenetel om de pijn te verzachten. Deze kneus ik en wrijf het uit op de plek van de prik waardoor het pijnlijke gevoel verdwijnt. Zou dovenetel daarom zo heten? Omdat hij de brand van de netel dooft? Hoe kan het toch dat twee planten van dezelfde familie zo verschillend van aard zijn? Is dit bij mensen ook zo?
Naar buiten
Wie heeft zich nu nog nooit aan een brandnetel geprikt, een vogel horen fluiten of een vlinder zien vliegen? Allen hebben wij op de een of andere manier ervaringen met dit soort ontmoetingen met de natuur. Het zijn van die typische natuurherinneringen die universeel zijn, of je nu jong bent of oud. Dit bracht Janske Hombergen op het idee een boek te maken met verhalen en foto’s waar iedereen herkenning in kan vinden. Verhalen die herinneringen ophalen en uitnodigen verhalen uit te wisselen.
​
Doe mee!
Vind je het leuk om je eigen herinnering aan de natuur te delen en in te sturen voor deel 2 van Naar buiten? Dat kan!