Verveeld scharrel ik wat rond. Ik zie een bos brandnetels langs de rand van de tuin staan. Weet je wat!? Ik ga brandnetelgier maken. Ik haal de grote heggenschaar uit de schuur. Bedachtzaam ga ik aan de slag. Die krengen mogen me niet prikken. Gespannen hou ik in elke hand een handvat van de schaar vast. Spreid de schaar zo ver mogelijk open en schuif haar over de onderzijde van de stengels. Met een klap sluit ik de schaar en duik snel weg, zodat de planten niet tegen me aanvallen. Pfff, het is gelukt. Vervolgens klem ik de brandnetels tussen twee stokken, doe ze in een emmer en por erin met de stokken om de netels te breken, totdat ze allemaal in de emmer passen. Nu nog water uit de put erbij. De put heeft een metalen deksel. Deze til ik op en leg hem op de grond. Turend kijk ik in het zwarte gat. Ik breng mijn hoofd dichterbij om iets te kunnen zien van binnen en roep: “Echooooo!” Het klinkt hol vanbinnen en het blijft er aardedonker. Zit er wel water in? Ik laat een emmer aan een touw naar beneden vallen. Het uiteinde van het touw hou ik stevig vast en plons! Ja hoor er is water. Voorzichtig hijs ik het gewicht omhoog. Het water klotst hoorbaar, maar er zit nog genoeg in als ik de emmer uit de put haal. Ik giet het in de brandnetel emmer. Daarna zet ik de brandnetelcreatie weg naast de schuur. Nu even een paar dagen laten staan, denk ik tevreden. Elke dag roer ik erin met de stok. Het goedje begint te rotten en fl ink te stinken. Na ongeveer tien dagen is het veranderd in een zwarte vies stinkende brei. Terwijl ik met duim en wijsvinger mijn neus dichtknijp vis ik de netels eruit en gooi ze op de compost hoop.

​

In een gieter met water en een sproeikop doe ik een beetje gier. Eindelijk klaar. Ik giet het over de planten in de moestuin. Ik praat geruststellend tegen ze: “Rustig maar planten. Jullie krijgen een vieze stinkende douche. Dat zal jullie beschermen tegen de beestjes die jullie opeten. En het is ook nog goed voor de voeding in de bodem, zodat jullie mooi gezond groot kunnen worden.”